در انتها، مردم با سروصدا و دعوا درهای کوپهها و قطار را باز کرده و از قطار خارج شدند. تاکید میکنم که مسئولان قطار هیچ اقدامی برای بازگشایی درهای قطار نداشتند.
همچنین سرهنگ جواد جهانشیری، معاون عملیات فرماندهی انتظامی خراسان رضوی روز جمعه ۲۳ دی ماه در مصاحبه دیگری با خبرگزاری ایرنا در این خصوص اظهار کرده است که «در این عملیات ضربتی با هماهنگی تیمهای امداد و نجات هلال احمر بلافاصله محموله پتو برای مسافران که گرفتار برودت هوا شده بودند، ارسال و با همت شرکت اتوبوسرانی مشهد ۴۰ دستگاه اتوبوس به منظور انتقال مسافران به مشهد و حرم مطهر رضوی اعزام شده است».
ما فرض را بر این میگیریم که این قطار واژگون شده و تمام ۳۵۰ مسافر آن درجا تلف شدند که بر اثر یک اتفاق بوده است. خارج شدن قطار از ریل و خراب شدن دیزل را هم بر حسب اتفاق میگذاریم، اما اینکه در فاصله ۱۰ قدمی تا مسجد که گرمایش دارد و میتوان یک استکان آب گرم دست مردم داد تا از سرما نجات پیدا کنند، استدلال میآورند که رد کردن مردم از ریل قطار برایشان مسئولیت داشته است.
چه زمانی از قطار خارج شدید؟
پس از وارد شدن به مسجد پیرمردی را دیدم که بلافاصه پس از ورود به مسجد، بر اثر شدت سرما خون دماغ کرد. اگر زمان حبس مسافران در قطار ادامه داشت، تمامی مردم از سرما یخ میزدند.
قطار در ساعت ۱:۰۵ بامداد در ایستگاه تربتحیدریه واقع در باغچه در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری به دلیل شکسته شدن خط ریل متوقف شد. حدود ۴۰ دقیقه تعمیر خط زمان برد که پس از آن اعلام کردند دیزل قطار یخ زده است. پس از خاموش شدن دیزل، برق و سیستم گرمایش قطار نیز قطع شد که به ناچار حدود ۶ ساعت در سرمای منفی ۲۸ درجه در کوپهها حبس شدیم.
شایان ذکر است که باوجود پیگیریهای مکرر خبرنگار ایسنا در روز جمعه، ۲۳ دی ماه از مسئولان ادارهکل راهآهن خراسان رضوی، هیچ پاسخی بابت موارد فوق از جمله علت توقف قطارها، عدم امدادرسانی سریع و به موقع به مسافران، اعزام قطارها در وضعیت بحرانی مشهد و عدم درخواست کمک از هلال احمر دریافت نکرده است.
اقدام مسئولان قطار پس از قطع سیستم گرمایشی چه بود؟
من به دلیل صحبت کردن با مسئولان و رئیس قطار نتوانستم با ارگان خاصی برای کمک تماس بگیرم، اما سایر همکوپههایی من با هلال احمر، پلیس و اورژانس تماس گرفتند که جواب درخوری از آنها دریافت نکردند. دیالوگی که از سوی این ارگانها دریافت میکردند این بود که مسئولان قطار خودشان در حال بررسی مشکل هستند.
جالبتر اینکه مدیرعامل راهآهن خراسان رضوی روز جمعه مصاحبه کرده و میگوید مسافران بلافاصله به مسجد ایستگاه منتقل شدند. آیا بلافاصله یعنی ۶ ساعت پس از حبس شدن در قطار؟ ای کاش مصاحبه آقای مدیرعامل را یکی ترجمه میکرد، شاید معنای زمان را ما نمیفهمیم. زمانی که در آن لحظات طاقتفرسا هر ثانیهاش برای ما یک ساعت سپری میشد.
وی در این مصاحبه تاکید کرده است که پس از پیگیری این موضوع از مرکز EOC هلال احمر استان، متوجه شدیم که تنها مورد درخواست کمک راهآهن از هلال احمر در حوالی روز پنجشنبه و جمعه، تامین پتو برای ایستگاه راهآهن مشهد بوده است. در سایر موارد ادارهکل راه آهن استان تاکید بر این داشته که در حال راهاندازی و حل مشکل قطارهای یخزده مشهد است و درخواست کمکی از هلال احمر استان صورت نگرفته است.
جواب مسئولان راهآهن پس از شکایت چه بود؟
مهمانداران نیز در جواب اعتراض ما تنها عنوان میکردند که کاری از دستشان بر نمیآید و مسئولیتی در این خصوص ندارند. رئیس ایستگاه نیز ادامه میداد که مامور و معذور است و نمیتواند مردم را از ریل قطار عبور دهد، چراکه در قبال مسافران مسئولیت دارد و ممکن است مسافران با قطار برخورد کرده و یا دست و پایشان در زمان عبور از ریل قطار زخمی شود.
چند روز پس از این اتفاق برای شکایت با راهآهن تماس گرفتم. مسئولان راهآهن فکر میکردند که قطار سیستم گرمایشی داشته باشد. افرادی که در این قضیه ذینفع بودند حتی نمیدانند قطارشان سیستم گرمایشی نداشته است. آیا رئیس ایستگاه و رئیس قطار اعلام نکردند که قطار سیستم گرمایشی ندارد و ۳۵۰ مسافر که شامل زن و بچه و افراد مسن میشود در دمای منفی ۲۸ درجه در حال یخ زدن هستند؟
مسئولان قطار میگفتند که اجازه نداریم درهای قطار را باز کنیم و قطار ۵ دقیقه، نیم و یا یک ساعت دیگر راه خواهد افتاد. مسافران را در داخل کوپهها نگه داشته بودند و اجازه نمیدادند که از قطار خارج شوند.
پس از انتقال مردم به مسجد، پذیرایی جالبی از مسافران داشتند. زمانی که بر اثر سرما نیاز به یک نوشیدنی گرم داشتیم، از هر مسافر با یک قوطی آبآلبالو یخ پذیرایی کردند. متاسفانه مدیریت بحران در این مواقع صفر است، مسئولی که در آن پست و سمت قرار گرفته باید بتواند در این مواقع تصمیمگیری کند، وگرنه در سایر موارد که همه چیز گل و بلبل است.
انتهای پیام